جلوه هیأت علمی که داری...

... حساب عباس اما از حساب عالم و آدم جداست.
عباس، دست پرورده منحصر به فرد خداست. عباس کسی است که پای اهل زمین را به آسمان باز می کند. عباس کسی است که دست خاک را به افلاک می رساند.

گویی که خدا در تخمیر طینت عباس، خلقی بدیع را از نظر گذرانده است، اتفاق تازه ای را اراده کرده است و طرحی نو درانداخته است.

گویی که در خلقت عباس، خدا از افق «فتبارک الله» خویش هم فراتر رفته است و عباس را چون نشان افتخاری بر سینه «احسن الخالقین» خویش آویخته است.

اگر انوار چهارده گانه عصمت، از آسمان به زمین فرود می آیند، عباس از زمین به آسمان عروج می کند و در عرصه عرش رحمان، خیمه جاودان می زند...

عالم علم و عشق و ادب، پای معرفتش هنوز به آستان عباس نرسیده است و دائره المعارف بشری، هنوز دروس مقدماتی برای حضور در کلاس عباس را طی نکرده است ...

 

 

بخش هایی از کتاب سقای آب و ادب
اثر ماندگار استاد شجاعی